bat nga ba sari-sari store?

wang ko. di ko din alam.
yun lang naisip ko kasi i want to have a public blog.
most of my blogs are private.
my innermost thoughts and emotions are only for myself to hear.
nobody could have a peek on what's happening with me and myself.
eh since, sometimes i wanted to have others a meager view on what's happening to me, i suddenly felt like creating a public blog. and here it is! Grasyas' Sari-Sari store. O ha? Super creative ang title di ba? Hahahaha! :P

minsan kasi. gusto ko lang magsulat ng kat ano.
lalo na pag galit ako at sobrang lungkot.
or sobrang saya! pede din.
pero madalas akong mag-blog pag to the nth level ang inis ko or sobra akong nalulungkot at nasasaktan.
ganon. tas wala naman akong mapagsabihan.
actually, di ko naman ugali na, na magkwento pa sa iba.
yoko lang. di ko lang feel magkwento sa kanila.
tama ng akin na lang.

pero lam mo dati. di ako ganito.
makwento ako sa mga bagay-bagay.
ma-share ako.
pero, wang ko nga ba. bat nawalan nko gana mag-share sa iba na.
parang feeling ko i'm making myself vulnerable pag inexpose ko sa kanila si ako.
ganon.
haaaaaay..
nu kayang nangyayari na sa kin noh?

o tingnan mo yan. di ko na alam mga pinagsasabi ko.
tumigil pa ko saglit kung ano nga ba ang nilagay kong title for this entry.
ang title pala ay "bat nga ba sari-sari store?"
nasagot ko naman di ba?
tas ngayon ang pinagsasabi ko na, "bat nga ba ako ganito?"
wahahaha!
adik talaga..

yun din pala isang dahilan bat "sari-sari store"
kasiii... free flow of thoughts..
kung anong naiisip at nararamdaman ko, yun nisusulat ko.
kaya cguro minsan kahit ang title eh tungkol sa mansanas.
puedeng sa kadulu-duluhan ang sinasabi ko na eh tungkol ke boy abunda.
mga ganun ba.

do i make sense?
parang indi noh?

*sigh*
buti na lang nauso ang blogging.
i have an outlet.
[yak. korni. OUTLET. haleeeeer..]


haaaaaay..
panay buntung-hininga na lang.

aga ko nga pala sa opis. as in!
7:05AM! o haaaaaa..

;))